خصوصی‌سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس وعده دولت‌های دو دهه اخیر ایران است؛ وعده‌ای که هرگز به واقعیت تبدیل نشد و البته برای هواداران نیز مثل صد وعده انتخاباتی دیگر توسط دولت‌ها چندان باورکردنی نبود.
وزارت ورزش و جوانان اما در ماه‌های اخیر بارها از واگذاری این دو باشگاه تا پایان سال ۹۸ خبر داد و امروز جمشید تقی‌زاده، معاون حقوقی پارلمانی و امور استان‌های وزارت ورزش و جوانان، گفت: «مقدمات واگذاری سرخابی‌ها تا پایان سال فراهم می‌شود. اوایل ماه آینده، آخرین مجمع سال ۹۸ استقلال و پرسپولیس را برگزار خواهیم کرد تا بعد به سمت قیمت‌گذاری برند برویم. ما ۱۹ جلسه با سازمان خصوصی‌سازی و مسئولان اصل ۴۴ برگزار کرده‌ایم. با توجه به مشکلات و شفافیت مالی که استقلال و پرسپولیس داشتند، درفشی‌فر و مرغوبکار را در نخستین قدم به دو باشگاه دادیم. ساختمان‌های استقلال و پرسپولیس در زمان ریاست محمد دادکان در فدراسیون فوتبال خریداری شده، که ۵۰ درصد هزینه از سوی فدراسیون و ۵۰ درصد از سوی باشگاه‌ها بوده و تلاش این است ساختمان‌ها به باشگاه‌ها منتقل شوند. در مورد بدهی استقلال و پرسپولیس هم سازمان حسابرسی موضوع را بررسی می‌کند.»
اما خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس با این روایت ساده معاون وزارت ورزش و جوانان مقدور نیست. این حرف‌ها بیشتر برای ساده‌سازی ظاهری ماجرای واگذاری این دو باشگاه به نظر می‌آید. واقعیت اما پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. نکاتی شبیه آنچه امروز وزارت ورزش و جوانان مطرح می‌کند، در بیست سال اخیر بارها و بارها به بحث گذاشته شده اما هرگز به نتیجه نرسیده است.
آخرین اظهار نظر سازمان خصوصی‌سازی درباره واگذاری استقلال و پرسپولیس مربوط به زمانی است که میرعلی‌اشرف پوری حسینی، رییس پیشین سازمان خصوصی‌سازی، هنوز به اتهام واگذاری‌های بی‌ضابطه و رانتی در مردادماه ۹۸ بازداشت نشده بود. او از مخالفان ورود استقلال و پرسپولیس به فرابورس بود و این نحوه واگذاری را برای استقلال و پرسپولیس غیرممکن می‌دانست. پوری حسینی در تیرماه ۹۸ گفته بود: «از آذر ۹۷ مصوبه‌‌ای برای خصوصی‌سازی این باشگاه‌ها صادر شد، با این تفاوت که این‌بار مجلس برای نحوه خصوصی‌سازی حکمی داده که فقط این باشگاه‌ها باید در فرابورس واگذار شوند که این تاکنون انجام نشده و بعید می‌دانم با این شرایط انجام شود.»
بدهی‌های بزرگ به به بازیکنان و مربیان، بدهی‌های انباشته دیگر در هزینه‌های جاری این باشگاه‌ها، تراز مالی منفی و البته رقم بزرگ بدهی مالیاتی این باشگاه‌ها، از مواردی هستند که ورودشان را به فرابورس غیرممکن می‌کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان، درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس حرف‌هایی را مطرح می‌کند که نشان می‌دهد خصوصی‌سازی این دو باشگاه با رقم‌های نجومی بدهی در قیاس با وضعیت اقتصادی ورزش ایران، تا چه اندازه غیرممکن است: «سازمان مالیاتی می‌گوید یکی صد میلیارد و دیگری ۱۳۰ میلیارد بدهی دارد. ما هرچه به این‌ها می‌گوییم در هیچ سالی درآمد استقلال و پرسپولیس بر هزینه‌هایش فزونی نداشته که این دو باشگاه باید مالیات بدهند، مسئولان سازمان مالیاتی می‌گویند شما درست می‌گویید اما اگر این باشگاه‌ها در پایان سال مالی، هزینه‌ها و درآمدها‌شان را در یک برگ اظهارنامه مالیاتی ارائه می‌کردند، ما مالیات را علی‌الرأس نمی‌کردیم. در گذشته اما اظهارنامه مالیاتی داده نشده است. من اگر الان از سازمان مالیاتی انتقاد می‌کنم، از طرفی می‌بینم آن‌ها هم راست می‌گویند. وقتی تو به من اظهارنامه نمی‌دهی، قانوناً من موظف هستم که این مالیات را علی‌الرأس کنم.»
مصطفی هاشمی‌طبا، رییس پیشین سازمان ورزش و کمیته ملی المپیک ایران، درباره شرایط واگذاری این دو باشگاه در پاسخ به وزیر ورزش و جوانان می‌گوید: «تا جایی که من خبر دارم، وزاتخانه یک ریال هم بابت بدهی مالیاتی این دو باشگاه پرداخت نکرده است. استقلال و پرسپولیس اصلاً مشکلات حقوقی دارند و بعید است به این سادگی بتوانند پروسه خصوصی‌سازی را طی کنند.»
استقلال و پرسپولیس با این حجم از بدهی و ناکارآمدی سیستم ورزش ایران در درآمدزایی، برای بخش خصوصی یک فرصت سرمایه‌گذاری نیستند. تنها کسانی که درسال‌های گذشته گرایش به خرید چنین باشگاه‌هایی داشتند، امثال حسین هدایتی بودند که حالا به دلیل پول‌شویی و اختلاس در زندان است. باشگاه تراکتور تبریز نیز در دو فصل اخیر خصوصی شده که مالک آن محمدرضا زنوزی، از ابربدهکاران بانکی در ایران است و سابقه بازداشت با اتهامات مالی دارد.
استقلال و پرسپولیس طبق وعده وزارت ورزش و جوانان باید تا پایان سال واگذار شوند، اما آنچه در واقعیت‌های این دو باشگاه و دور از وعده‌های تکراری می‌بینیم، نشانی از یک مسیر شفاف برای سرمایه‌گذار خصوصی ندارد.
